Kyrkjeveg
Holvegen er sannsynligvis ein del av kyrkjevegen mellom Kvernes og Bådalen. Det tydelege søkket vitnar om lang tids bruk. I bakkar og skråningar blir u-forma tydeleg på grunn av den sterke vass- og jorderosjonen der. På enkelte Holvegar kan breidda og djupna bli fleire meter.
Inga oppbyggining
Holvegane har kjenneteiknet at det ikkje er gjort oppbyggingar i form av forstøttingsmurar e.l. Det er berre slitasjespora som skapar vegen og som set dei varige spora.
Kavlvegar
Når vegen gjekk over myr eller fuktige parti blei det lagt ned trekavlar som danna ei slags bru. Slike parti av vegen vert kalla kavlveg og kan fvere godt bevart der myr seinare har dekt vegfaret.
Tiltereidet i Nesset
Mest kjent i Møre og Romsdal er kavlvegen over Tiltereidet i Nesset. Denne vegen kan ha hatt ein lang bruksperiode, frå 500-talet til 1000-talet. Dette er den eldste daterte kavlvegen i Noreg. Vegen over Tiltereidet kan ha samanheng med varetransport og båtdrag over eidet.
Dei eldste vegfar
I Noreg meiner ein at dei første vegfara oppstår ved etableringa av jordbruket i yngre steinalder. Utover bronsealderen blir hestar tatt i bruk og dei første ridevegane oppstår. Dei eldste vegane fylgde prinsippet om rette liner, kortast mogleg veg frå A til B. Dette medførte bratte parti og som nemnt tidlegare var det særleg i desse partia Holvegar blei danna.
Tilsyn med vegane
I lovene frå middelalderen finn ein krav til vedlikehald av veiene mellom bygdene. Frå vikingtid/tidleg middelalder var det truleg eit slags offentleg tilsyn med vegane. I Frostatingsloven står det at biskopens årmann skulle stemne folk til vedlikehald med bodstikkesending og kunngjering i kyrkja, og på den arbeidsdagen som er nærast før jonsokaftan skal alle arbeidsføre menn forbetre vegane, kvar i sitt fylke, der kor det er mest nødvendig i kvart skipreide. Det som forsømte plikta si måtte bøte eit øre sølv til biskopen.
Vegbygging frå 1624
Først i 1624 blei det bygd køyrevegar i Noreg. Ein bygde frå denne tid forstøttingsmurar og grusa vegane. Det blei laga grøfter og stikkrenner og bruer av stein og tre blei vanleg. Med nytt trafikkmønster og infrastruktur på 1800-tallet ble føresetnadane for standard vegval endra og mange av de eldre vegane vart lagde om eller utbetra.