Ungdom og sparsemd
Det er mange som sukkar og ber seg ille, for den fatige tidi, me lever i, og sume tek det so hardt, at dei rømer landet. Men me har slett ikkje råd til å missa nokon – eller missa modet.
Det gjeld vera hugsterk, og freista nye arbeidstak.
Frå yngrdi av skulde ein herdast og temjast upp, so ein seinare kunde taka det livet baud.
Dei burde ikkje læra seg til å sumla burt far og mor sine pengar i fjas og leik.
Dei burde tenkja pao framtidi meir enn dei gjer, og ikkje berre vildra og reka der det kann vera ein dram og sleikja seg etter eller eit belgspel aa svinga seg etter. Det vil ofte draga etter seg det at ein får ikkje hugs eller haatt for noko anna.
Ungdomen skulde lera livsens alvor aa kjenna og ikkje berre reka heime i stovedøri – og liva på foreldri som andre ”snyltedyr”. Sit foreldri so godt i det, at dei hev noko til avlaats aat borni sine, skulde dei heller gøyma det, til borni fekk heilt eit skyn på kva pengarne var.Kanskje dei daa ikkje vilde vera fuldt so slepphendte – og ikkje fylgja so mykje sin lausslepte og u-tøymde hug.Vel kann det verka godt, aa hava ein rik heim, men det er ikkje alt.
Borni fraa slike heimar er gjerne kravfulle, veike og vinglande. Det er heime i kovedøri du er best. Paalag som snigelen. Han er baus kar han og, so lenge han er ner huset sitt. Daa kann han peika med horni og glo og glane som best han vil. For det er ikkje so faarleg. Han hev huset i ”bakhand” om noko røyner paa.Men treffer du honom langt fraa huset aulande med seg sjølv, er det ikkje store grasstraaet som skal til fyrr han gjev seg heilt yver.
Dei fatige borni er gjerne meir hardbalne,dei. Dei arbeidar og strævar for maten i munnen, - og knapt det.
Men likevel er dei fornøygde og glad i tilværet.
Det er den arbeidsgleda me treng og som det disverre er so lite av. Me lyt læra å arbeida i kjærleik og truskap modt oss sjølve og fedralandet.
Hjelpi og ein ljosare dag kjem nok i si tid. Det er eit vitnemaal som fedrarne hev gjeve oss, berre kvar gjer sin skylnad.
Daa er baade me og landet vaart vyrdnad verd.
R.S. 1909
Bladstyrar: Frik Brekke
Ortnevik Ungdomslag vart skipa i 1904, og lagsavisa Solglytt har eksistert sidan 1909. Talrike skribentar og redaktørar har forma innhaldet i dei handskrivne bøkene. Ironi eller djupt alvor - tolkar vi tekstane rett?