Heng bytta ned
Det var ein gong eit skip som for drivande i Amasonfloden med naudflagg upp.
Folk rodde burt til og skulde høyra kva som stod paa.
Dei fekk til svar at dei var vatslause umbord, og at dei vilde gaa til av torste um dei ikkje fekk vatn snart.
Dei kunde ikkje innbilla seg at dei hadde godt ferskt vatn kring baaten.
Daa ropa dei innfødde ”Heng bytta ned”
Dei trengde ikkje hava so mykje bry. Det var berre aa hengja bytta ned.
Ja, heng bytta ned. Det treng dei nok ropa til oss og for me hev so lett for og gaa yver bekken etter vatn; aa gløyma dei krav som ligg nære.
Men det aa sprikja med eit og anna so folk skal leggja merke til oss. Den hugen ligg nok i oss diverre.
Fraa heimbygdi kjenner eg ein heim -røseleg heim ser det ut til aa vera daa.
Mannen i huset gjeng med vyrdsame stig og so ven med prest og preikar.
Kvar haust gjev han alltid eit lam til misjonen, men gløymer heller ikkje aa blinka til presten naar han fer framum med lammet sitt. Pengar gjev han og til misjonen.
Han syner seg i det heile som ein liten gentlemann. –
Kjem du inn i huset hans kann gamlefolket – far og mor hans – med graatande mæle fortelja um denne vaar gentlemann.
Dei hole kinn og dei taaretrengde augo hev mykje aa fortelja, endaa um mannen i huset gjer alt kva han kann for aa hindra det.
Kjem du i tale med gamlekona kann ho fortelje mangt utruleg so du kann hitna av harm.
Maten dei fær kann knapt halda livet uppe hjaa desse gamle snille korfolki.
Men hogg og slag, spenn og skjenn er det dag ut og dag inn. Det gjeng som eit sukk gjennom huset og ropar paa rettferd og fred --.
Mannen sjølv gjer seg upp planer og reknar ut vinsten han skal ha paa aaker og eng.
Men alle planer brest. Han hev ikkje lukka med seg til noko.
Snart stend han vel paa berr bakke.
Endaa han tok garden som ein velhalden mann.
Kann han venta det anleis?
Nei, lukka fyl nok ikkje slike som spottar og vanvyrder far og mor og bryt eit av dei fyrste bodordi me fekk.
Det gjeng ikkje vel med deim som ikkje heidrar far og mor.
Straffi kjem antan tidleg eller seint, ver viss um det. Soga syner nok mange døme paa det.
Eg hev ikkje imot misjonen, tvertum. Dei fær nok si løn dei som gjev av eit godt hjarta, det tvilar eg ikkje paa.
Men vert misjonen driven soleis at me gløymer vaart eige folk, gløymer vaar kjære far og mor – ja daa er eg rædd for det vert forbanning istadenfor velsigning.
For ikkje rettare eg hugsar vart 4de bodordet gjeve fyre misjonsbodet.
”Heng bytta ned” Du treng ikkje gaa langt.
Arbeid millom ditt folk.
Um ikkje anna so ver sjølv ein mann.
Ein mann som ikkje berre diltar etter andre og spør fyrst og fræmst etter kva dei meiner og let det innste eg - si eigi meining - kjøvast.
Ver ein mann i ord og i arbeid, kosta kva det kosta vil - .
Bladstyret.
Bladstyrar: Rasmus Skaar
Ortnevik Ungdomslag vart skipa i 1904, og lagsavisa Solglytt har eksistert sidan 1909.
Talrike skribentar og redaktørar har forma innhaldet i dei handskrivne bøkene.
Ironi eller djupt alvor – tolkar vi tekstene rett?