Kyndesmessknut
Her er no berre nokre faa maanar att til Kyndesmessa, godt folk.
Og med Kyndesmesse fyl Knuten og veit me.
Kyndesmessknut, kva er no det for uhyre.
Eg kann hugsa fraa eg var liten at folk prata mykje um denne Knuten, for han kom alltid aa jaga joli ut.
Men det var faae som fekk sjaa honom.
Stundom hev eg trutt at det var noko som likna paa Skjærsengtrollet, som kjem svivande i lufti og vil skræma folk.
Værst ute er no dei som hev att øl i kjellararne sine.
For han skal lika det vaate Knuten og ein bite av jolematen vandar han heller ikkje.
Men vitenskapen stig meir og meir so no hev me endeleg uppdaga Knuten.
For kva hende vel ikkje sist Kyndelsmessdag.
Daa fekk me sjaa han i heile sin velde.
Meinar du ikkje trollet var ein graa ukse, som for aa skræmde vitet av folk.
At folk kann ture og tru paa slikt noko er rart.
Han jaga so mykje meir sist enn nokosinne fyrr.
Folk kunde ikkje vera trygge i Storedalen, desmeir heime.
Folk for vitskræmde med augo i haargaren med alslags vaapen baade fraa jarnalderen og steinalderen, for aa vera sikker mot Knuten.
I gamle dage tok ofte folk seg ein taar yver torsten for ikkje han Knut skulde faa formykje.
Me totalsfolk hev sjølvsagt ikkje noko fyr Knuten.
Og det er vel knapt andre og, som hev noko til overs for han.
Kjæm Knuten att soleis oftare, so er det vel best folk fyrebur seg med joleskjænk.
Med ein drope joleskjænk kann der vel ikkje vera nokon livsfaare, men for Knuten kunde ein ikkje vera trygg, saag det ut for.
Ein beistekar
Bladstyrar: Rasmus Skaar
Ortnevik Ungdomslag vart skipa i 1904, og lagsavisa Solglytt har eksistert sidan 1909.
Talrike skribentar og redaktørar har forma innhaldet i dei handskrivne bøkene.
Ironi eller djupt alvor – tolkar vi tekstene rett?