Naar skodda lettar
1.
Ned etter bergi heng skodda so sleip
hildrande alt i sitt graakalde sveip.
Burte er soli – halvmyrkret raadar
paa fjellet – i skogen – i lognaste dalar.
2.
Skodd – berre skodd er det auga ditt møter
naar etter løysing det uppyver søkjer.
Ikkje ei rift i det tungvorne graa,
gjev deg ein glytt utav himmelen blaa.
3.
Burte er alt – ja dei fagraste blomar
er gøymd for det hjarta som lengtar og stundar.
Og tungt seg i urdi foten no trøder
av kvassaste klunger no henderne bløder.
4.
Daa vinden han kastar seg lett gjennom lidi
- han kjem av ei langferd der ute fraa viddi.
No skundar han fram gjenom revor og skard
han er ikkje trøytt etter ferdi den kar.
5.
Og skodda ho lettar fraa dal og fraa skog –
seg hopar i dottar og skundar paa flog.
Upp i høgdi – framyver dag
av vinden vert ho drivi i villaste jag.
6.
No himmelen kvelver seg klaar yver heimen
og grendi ligg fager i solarglimen.
Det glitrar og skin ifraa doggvaate blad
og fuglom kvitrar i lufti so glad.
7.
Sjaa sumarfuglen rein yver blomarne svingar
og upp gjenom lidi i runddans seg ringar.
Og auga lyt fylgja mot solgylte topp –
det lokkar so lint – kom upp – kom upp!
T.
Bladstyrar : Anna Fitje
Ortnevik Ungdomslag vart skipa i 1904, og lagsavisa Solglytt har eksistert sidan 1909.
Talrike skribentar og redaktørar har forma innhaldet i dei handskrivne bøkene.
Ironi eller djupt alvor – tolkar vi tekstene rett?